Jak stworzyć wyjątkowe wprowadzenie do książki o historii rodziny? Część II

Oto kolejne wiersze, które możesz wykorzystać w swojej kronice rodzinnej. Z uwagi na liczbę książek o historii rodziny, które mam w planach napisać, osobiście zamierzam zacytować wszystkie wiersze, które tutaj się pojawiają. Z poniższych wierszy szczególnie podoba mi się "Moja inwokacja" i już ma swoje przypisane miejsce do konkretnej książki :)

1. Moja Inwokacja - Józef Matyskieła

Pradziadowie moi! Co po Was „się ostało”?

Pożółkłe zdjęcie, które cudem ocalało.

Gliniane skorupy w ogrodzie wykopane.

Miejsce spoczynku na cmentarzu zapomniane.

Brak tytułów szlacheckich, majątku, klejnotów.

W izbie pamięci kilka drewnianych przedmiotów.

Zapis w obcym języku w metryce widnieje.

Pogmatwana historia, trudne losów dzieje...

Zostały słowa modlitwy i pieśni ludowe.

Dni poświęcone Bogu, święta narodowe.

Wieszczów strofy krzepiące, niosące pociechę.

Ksiąg rymy składne, które trafiły pod strzechę.

Szacunek dla pracy i miłość do ojczyzny.

Przywiązanie do tradycji i ojcowizny.

Aż tyle zostało! Lecz to chyba nie wszystko?

Mam przecież noszone od pokoleń nazwisko.

Józef Matyskieła

2. Poszukiwaczu korzeni - Stanisław Leszek Pieniążek

Nikt Ci nie stworzył historii rodziny,

Tworzyły je przemijające wieki,

Ty tylko odkrywasz nikłe ślady minionych czasów

Historii, którą zatarły losy naszego narodu.

Odkrywasz historię przodków

Pochowaną w pożogach wojen

Zagubioną podczas zaborów i powstań

W skomplikowanych dziejach ludzkości.

Szukasz rodziny, swych korzeni

Odkrywasz coraz to nowe pokolenia,

Chciałbyś sięgnąć jak najdalej wstecz

Cofnąć czas wieków, które przeminęły

Te czasy przeminęły i nie wrócą

Tak jak i nie wrócą Oni, Twoi przodkowie

Odkryłeś ich, przybliżyłeś pokoleniom,

Są tak blisko Ciebie, a jednak dzielą Was wieki.

Chciałbyś zatrzymać czas

Pozostać konarem, gałęzią

W drzewie genealogicznym

Jednej, jedynej naszej wspólnej rodziny

Pozostaw swoje marzenia Bogom

Tylko oni nie przemijają

Odejdziesz w nicość, powrócisz po wiekach

Za sprawą swego potomka, też poszukiwacza.

Stanisław Leszek Pieniążek

3. Niech żyją przodkowie - Jacek Młochowski

Pamiętam babcię gdy na kolację

wieczorem pajdę smarując chleba

o przodkach snuła swe dywagacje

po cichu ucząc w co wierzyć trzeba

I choć nie zawsze pilnie słuchałem

a babcia często się powtarzała,

te opowieści zapamiętałem,

historia przodków we mnie przetrwała

W tajemny sposób to w co wierzymy

Nie przyszło znikąd od nich się wzięło

To kim jesteśmy, skąd to bierzemy

z historii o nich w nas przeniknęło.

Od dziadków, ojców, przez nas i dzieci

od babek, matek do córek naszych,

niech by przetrwało dziejów zamieci

tworząc świadomość pokoleń dalszych.

Zachować przodków naszym zadaniem,

bo ich świadomość w sobie nosimy.

Swoją pamięcią, jej utrwalaniem

dziś antenatom długi płacimy.

Jacek Młochowski

4. Na apel genealogów - Stanisław Leszek Pieniążek

Z puszcz nadwiślańskich, gór Podkarpacia,

z rozwianych prochów, historii narodów

Wracają Oni, do dziś zapomniani.

Na apel genealogów.

Z komnat pałaców, dworów szlacheckich,

chłopskich omszałych drewnianych progów,

Wracają dzisiaj w naszej pamięci

Na apel genealogów.

Ci co wrócili z nami zostaną.

Nieważne, jakich miewali Bogów

Wszak połączyły ich prochy przodków

Na apel genealogów.

Zostaną teraz w naszej pamięci.

W sercu człowieka, w pisanym słowie.

Zostaną z nami, wszak ich wskrzesiliśmy

Przecież to nasi przodkowie.

Stanisław Leszek Pieniążek

Jest to propozycja kolejnych wierszy, które będą pasować do książki o historii rodziny. Nie jesteś przekonany? To może wcześniejsze propozycje Ci się spodobają.